ty i ja
ja tu ty tam
caly czas jestem sam
nie kochany
nie lubiany
ale w głebi duszy wierze
ze jak stłuke 2 talerze
ten smutek odejdzie
niczym wiatr
a ja wciąż ten sam
nie kochany
nie lubiany
popadne w zapomnienie
jak stare niepotrzebne kamienie ....

Na górze róże na dole fiołki
a ja puszcze se dwa bąki
beda cudowne i pachnące
takie super znieczulające
gdy skosztujesz ich zapachu
pójdziesz jeszcze dziś do piachu


Coś al'a Liroy

ja je czuje ,
powiem szczerze,
nie daruje...
jak cie kopne prosto w dupe
zaraz wpadniesz w wielka kupe

bez urazy

Siedzę sobie tutaj w sferze i wiersz pisze o ofierze,
O ofierze niczym z bajki, grał on typy, palił fajki,
Że ofiara ta nie tęga, o niej świadczy jej potęga,
Bowiem siedząc w swoim domu, pisał posta po kryjomu,
Pisał posta hen daleko, nie za górą, nie za rzeką,
Lecz za wielkim oceanem, w samych stanach w Los Alanem
W trakcie meczu koszykówki, pisał typy z jego główki,
A że typy nie zbyt trafne, co poradzić, taki Rafter.

Regards

SLAV

a ja dupe mam z tytanu
uwierz mi prosty KAŁbaju:]

bez urazy

O moim rodzinnym mieście...i zamku w tym mieście...

Zamek czerwony
Przedtem zielony
Teraz jest biały
Bo go ptaki osrały...

Myślisz sobie ...
zagiąłem gościa
nic bardziej mylnego
podrażniłeś moje ego

i dalej nie mam czasu pisac bo wypracowanko z polaka czeka

chciałem Wam zapodać rym
co wywołac może dym
moje rymy sieją zamęt
lat ich już wymyślam pare
to poważna nie jest sprawa
raczej taka lux zabawa
kiedy texty lecą z ust
i trafiają w ludzki gust
rymy daje Wam na przekór
chociaż późny jest już wieczór
rano wcześnie trzeba wstać
więc dobranoc, idę spać...

Nie jest to wiersz mojej roboty, napisał go jeden z fanów na forum snookera.

"Przecież Jego odejście to ból w sercach wielu.
Czy o to Ci chodziło ludzki Przyjacielu?
On miał życie przed sobą, radości i żale,
Pierwsze kroki córeczki, głosu śpiewne fale,
Pierwsze `Tato' i `Mamo' z dumą usłyszane...
Płakać chce się, bo mleko brutalnie rozlane...

Nie będzie już wygranych i przegranych meczów,
Planów B, brejków, frejmów, śmiechu na zapleczu,
Nie będzie tego błysku w oczach po zwycięstwie...
Swój Mecz Życia toczyłeś w radości i męstwie,
Jednak walka nierówna, szczyt nie do zdobycia,
I przegrałeś niestety Frejma Swego Życia.

W gardle staje ta czara goryczy rozlana...
Może błąd jakiś wkradł się w Jego boskich planach?
Przecież już było lepiej, stanąłeś przy stole
Pokazując hart ducha, Swoją silną wolę,
Dając wszystkim nadzieję, że lepiej być musi...
Nagle koniec...Coś serce rozrywa, krtań dusi...

Zapamiętam Twój uśmiech radosny na twarzy,
Promień słońca wyjęty jak z niebiańskiej plaży...
Zapamiętam waleczność, odwagę i męstwo,
Wiarę w siebie i ciężką walkę o zwycięstwo,
Choć odszedłeś zostaniesz w sercach i w pamięci.
Niech Twój przykład nas uczy, niechaj nas zachęci
Do cieszenia się każdą chwilą tej kruchości
Jaką jest życie ludzkie, do większej radości...

Pisząc te słowa w smutku ciągle w to nie wierzę,
Że już nie zagrasz więcej, nasz Paulu Hunterze."